3 Baaien, 2 Tsingy’s en 1 suikerbroodberg

Hola!

De afgelopen dagen doorgebracht in het noorden van Madagascar. De eerste dag de drie baaien bezocht en daarna via Tsingy Rouge naar Ankarana National Park. In Ankarana heb je nog grijze tsingy’s (puntrotsen).
Inmiddels zijn we op het eiland Nosy Be aangekomen, waar we nog een paar dagen strand doen voor we via Antananarivo terug gaan naar huis. En het hotel is prima te doen! 😉

Groetjes,
Mier en de rest!

Dag 19 Dinsdag 17 september --> Vliegen van Antananarivo naar Antsiranana (Diego Suarez)

We kunnen rustig aan doen, want om half 10 hebben we pas onze transfer naar het vliegveld. Als de auto komt, verontschuldigt de chauffeur zich voor het feit dat hij laat is, maar dat valt wel mee… Als de tassen achterin zitten, vraagt hij “Thomson?”… Nee! Ships, verkeerde chauffeur. Tassen weer uit de auto en gelukkig komt onze chauffeur ook snel. Het is echt een stukje van niets en we zijn zo op het vliegveld. Het inchecken gaat iets makkelijker dan de eerste keer op dit vliegveld. De vlucht van bijna 2 uur verloopt goed en op Antsiranana staat een hele delegatie te wachten bij de VIP-lounge. Het zijn mooi aangeklede moslims en die had San ook achterin ons toestel gezien. Later horen we dat het een grootste bruiloft betreft.
Als we onze tassen hebben (de mijne dit keer als allerlaatste) gaan we naar buiten en zien we geene een naambordje voor ons.. We wachten even, want een chauffeur kan altijd vertraging hebben, maar het wordt niets. San belt naar het kantoor van de agent, maar geen gehoor. Dan komt een man ons helpen en belt ook het kantoor, weer geen gehoor. Hij regelt voor ons een taxi naar het hotel. Die moeten we wel betalen, maar dat regelen we dan wel met de agent, want om nu nog langer op het vliegveld te blijven hangen is ook zoiets. Onderweg staan we nog stil door de drukte ivm de bruiloft, dat moet wel een feestje zijn!
In het hotel proberen we weer de agent te bellen, maar weer niet. Uiteindelijk contact met de agent in Antananarivo en zij geeft aan, dat het goed komt. Als we zitten te lunchen, komt Olivier aan, onze gids. Volgens hem was ons vliegtuig vertraagd. Nou, dat was niet waar, want de vluchttijd is nooit veranderd en we zijn stipt op tijd vertrokken en aangekomen. Uiteindelijk bespreken we het programma voor morgen en gaat hij weg.
In de omschrijving van de reisorganisatie staan wat tips voor restaurants en einde middag gaan we alvast kijken. We lopen volgens de beschrijving naar links en zien maar niets, geen één van de drie… Als we terug gaan naar het hotel en dan rechts, zien we ze wel. Kennelijk beschreven vanuit het punt dan je naar het hotel kijkt in plaats van dat je uit het hotel naar links loopt. In één van de drie gaan we eten en het is er gezellig druk.

Dag 20 Woensdag 18 september --> De drie baaien

Onze Olivier is iets later, maar hij is er in ieder geval!
We rijden weg uit Diego en stoppen voor een foto van suikerbroodberg. Dan door naar een groepje baobabs… oeps, dit stelt niet veel voor.. wat gaan we nog meer krijgen? Dan gaan we over zandpaden en zien we een gifgroene hagedis en daarna stoppen we bij een 600 jaar oude baobab die heel dik is. We gaan door naar baai 1, hier zijn vooral (kite)surfers actief. Er staat een flinke wind en voor de surfers dus prima. Dan rijden we weer over zandwegen naar de volgende baai. Hier gaat Olivier de lunch bereiden en gaan wij lopen naar het uitzichtpunt en over het strand terug. Het is best mooi hoor, maar wel heel erg jammer dat er zoveel wind staat. Geen mooi glad water. Terug gaan we even de zee in. Het is niet heel erg koud.
De lunch is prima, maar we worden vergezeld door heel veel vliegen en dat maakt het wel wat minder gezellig. De vis is prima, maar ik ben niet van de hele beesten op mijn bord en houd het bij salade en rijst.
We gaan verder over een zeer hobbelige weg naar baai nummer 3. Onderweg passeren we een andere auto en Olivier kijkt in zijn spiegels en ziet dat de andere auto niet verder komt doordat hij voor ons opzij is gegaan. We gaan in de achteruit en Olivier haalt zand voor de wielen vandaan en we geven een zetje als hij gas geeft. De auto kan ook weer verder. Super goed dat Olivier nog even achterom keek. Na een aantal uitkijkpunten gaan we het grootste deel terug rijden. We doen een vissersplaatsje aan: Ramena. Hier is het water lekker rustig en dat geeft de gelegenheid om wat mooie plaatjes te gaan maken. De anderen gaan zwemmen.
Terug in het hotel lopen we eerst naar de supermarkt voor wat spullen en dan eten we de gekochte chocolade bij een drankje in het hotel.
Op de kamer (op de tweede etage) hebben we ons eerste ongewenste dier! Een klein kakkerlakje. San moet er nog even in komen, maar ze werkt hem professioneel naar buiten.
Als we terug komen van het eten ga ik alvast naar de kamer en heb ik nog een klein beestje in de badkamer, die heb ik zélf gevangen.. 😉

Dag 21 Donderdag 19 september --> Via Tsingy Rouge naar Ankarana NP

Half 9 worden we door Olivier opgehaald en omdat het een “bumpy road” is, ga ik voorin. Even lijkt het mee te vallen met de weg en dan zegt Olivier dat het nu over is met de goede weg. Dat had hij niet hoeven zeggen! Haha Hobbeldebobbel dus verder richting Tsingy Rouge. We passeren stalletjes die allemaal waterflessen met vrolijk gekleurde inhoud verkopen. Het is sambal en zelfs Olivier zegt dat het erg sterk is. Overal in Madagascar branden ze nog stukken land met het idee dat de grond vruchtbaarder wordt. Olivier stopt en zegt dat hij een zwarte kameleon ziet en we doen nog cynisch dat hij mee gebrand is, maar er zit echt een kameleon op een wat verkoolde boom en hij is inderdaad wat zwartig (niet van de brand, maar aangepast aan de verkoolde boom). Hij is ook nog erg van de yoga, want de voorpoten heeft hij los van de tak. We snappen niet hoe Olivier deze spot tijdens het rijden. En dan al helemaal niet op een weg waar je continue de gaten in de weg moet inschatten voor omrijden of er zachtjes doorheen rijden.
Als we over een brug lopen ivm foto’s maken, komen er 4 kinderen op ons af. We kijken goed om ons heen, want hier heb je er zo 20 om je heen, maar we zien niets. San gaat vissen in haar tas en we halen de 4 lollies uit het vliegtuig uit de tas en geven ze aan de kinderen.
Al dicht bij de Tsingy Rouge stoppen we voor een uitkijkpunt en we moeten een stuk naar beneden lopen. En wij niet alleen, ook een “OV-auto” stopt. Het is een soort van bestelauto en in het bakje achterop zitten mensen. De remmen zijn niet zo goed en daarom gaan de mensen liever de helling naar beneden lopen. Ongelooflijk hoeveel mensen er hier in een auto kunnen. We mogen écht niet meer klagen over ons gehobbel met 3 op de achterbank.
Na de kleine tsingy (puntrotsen) stoppen we ook bij de grote tsingy en het is wel heel gaaf. Bij de lunchplek kunnen we naar beneden lopen en dat is goed te doen. Als we terug komen heeft Olivier de tafel gedekt en heeft hij heerlijke pastasalade met tonijn. Ik heb genoeg, maar dan komt er nog een pan met heerlijke groente en een pan met kip op tafel… Het is allemaal erg goed, maar ik pas voor de kip. Wel genoeg bodem voor de Lariam!
Als we weer gaan rijden, gaat San een keer voorin. Omdat ze geen fysieke klachten heeft, zit ze altijd achterin, dus nu met dat gehobbel een keer haar beurt. Als we weer op een wat gewonere weg zijn, stopt Olivier voor een “yellow cameleon”. Gewapend met camera stap ik uit en ga ik in de bergm zoeken. Het is goed dat Nol me roept en waarschuwt, want anders had ik de kameleon (die wij overigens roze vinden) hartstikke plat getrapt. Hij steekt namelijk de weg over! Hahaha
Als de kameleon in de berm is aangekomen willen we nog een paar foto’s maken als een dame uit het dorp komt en hem wel even op wil pakken. Wij roepen meteen dat ze hem moet laten gaan en ze kijkt er vreemd.. Ze blijkt dronken.. Rum is een zeer populair drankje in Madagascar 😉
Dan geeft Olivier aan dat het nog 30 minuten naar de lodge is. Het zijn “Afrikaanse” minuten en Nol en ik vragen nog even een stop, zodat we kunnen wisselen van plek op de achterbank. Zit je toch weer even op een andere bil en stoot je weer eens de andere kant van je hoofd.
We komen gaar bij de lodge aan, maar het zwembad ziet er heerlijk uit. We bewaren het zwemmen nog even voor morgen, maar doen een drankje. De cola is op, dus een prima excuus om gelijk aan de Amarula te gaan. Bij de tweede krijg ik echter de mededeling dat die fles nu ook op is..
Annelies ziet meteen alweer een kameleon en zij en San gaan hem fotograferen. Dat triggert de Italianen in het zwembad ook. Zij hebben echter een andere manier van dieren benaderen. De takken worden naar beneden getrokken en als een meneer met een stok aan komt, zit San op scherp. Ze hoeft niet in actie te komen, hij legt hem al weg. Ik kijk nog even op het scherm van de Italiaanse mobiel mee, maar ik heb toch echt de indruk dat de dame met een foto van een tak thuis komt in plaats van een kameleon.. Hebben ze dat beest voor niets opgejaagd. Nu maar hopen dat die Italianen morgen met de wandeling niet met ons mee lopen..
Na het eten vind ik een klein spinnetje naast het bed, San zet hem buiten. Als ik op de wc zit, zie ik onder de wastafel een vrij grote gekko. Niet zo erg, als je maar weet dat hij er zit.. Eenmaal in mijn “tent” (klamboe) heb ik een beestje op mijn bed, dus die piek ik naar buiten en aan de buitenkant van mijn “tent” zit een sprinkhaantje… Ik schijn met mijn zaklamp erop om hem aan San te laten zien, maar dan is hij op de muur wél heel groot! Hahaha Als ik nog een keer naar de douche ga, rent de gekko over de muur. Ik wist dat hij er zat, maar krijg alsnog een hartverzakking. OK, genoeg beestjes, tijd om in de “tent” te gaan en te gaan slapen. Als ik net in slaap gesukkeld ben, schrik ik op van natte spetters op mijn gezicht… Jo en Lo snappen meteen waar ik aan dacht (In Costa Rica hadden zij een spin boven hun bed waar “nat” vanaf kwam..). Maar na enig schijnwerk zie ik aan de airco een druppel hangen en die is via de ombouw van mijn bed waarschijnlijk naar mij toe geketst… We kunnen gaan slapen….

Dag 22 Vrijdag 20 september --> Wandeling Ankarana NP

Ik heb heel onrustig geslapen, maar dat was te verwachten na zo’n begin van de nacht. Ik reis heel graag, maar dit soort nachten vind ik vreselijk… Maar je ontkomt er niet aan, wil je ook dingen buiten de gebaande paden zien.
San heeft vannacht ook nog een kakkerlakje gezien en achter de rails van de schuifdeur zien we de poten van een spin, maar die is of dood of hij blijft de hele dag al stil zitten…
Op weg naar het ontbijt komen we één van de Italiaanse vrouwen tegen. Ik zeg “Bonjour!” en ik krijg op dwingende toon terug “Bon giorno” en toen hield ze me belerend haar wijsvinger voor “repeat: Bon giorno”. Dus ik zeg in het Engels dat we in een Franstalig land zijn en dat het dus “bonjour” is. Ze gaat weer in het Italiaans verder en dus roepen San en Nol “goedemorgen!” Einde discussie en het wordt vast een mooie dag!
Olivier komt ons halen en als we de soort wandeling met hem willen bespreken merken we dat het toch de eerste dag al goed doorgekomen was. Hij weet dat we niet willen klimmen. We rijden naar het nationale park en gaan wandelen. Het is een droog bos en overal horen we dat in het regenseizoen er niet gelopen kan worden of dat rotsen waar we over lopen dan een rivier zijn. Waarschijnlijk is het bos dan ook niet droog! Hihi
We zien wat gekko’s en 3 nachtlemuren, die slapen. Eentje vind ik nog wel grappig, omdat hij in een holletje in een boom zit en half buitenboord hangt als een vrachtwagenchauffeur uit zijn raam. Ik heb alleen de compactcamera bij, dus de foto is matig, maar verder ook niet echt de grote camera nodig. Wat ik nog wel gaaf vind, is het uitzicht op de grijze tsingy. Tussen het grijs zie je ook nog zwart basalt. Je moet goed de verhoudingen zien met de bomen om te kunnen inschatten hoe immens het is, want dat zie je niet meteen.
Terug drinken we met Olivier een drankje en dan is de “huiskameleon” hongerig en jaagt hij een vlinder na. Iedere keer als hij op een takje aankomt (wat hij sneller doet, dan we verwachten), is de vlinder al gevlogen. Maar de aanhouder wint, want ineens zie ik de lange tong naar de vlinder schieten en heeft de kameleon zijn lunch te pakken. Wij moeten nog even op onze lunch wachten en gaan dus eerst even zwemmen, geen straf, want het is een heerlijk zwembad!
De lunch ik ook heerlijk en dan begint het ultieme relaxen aan het zwembad.
Voor het avondeten sprayen we met een anti-insectenspray die op de kamer staat. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd, maar dat geldt wat ons betreft niet voor hele kleine insectenzieltjes…
Om 20.15 uur zijn we al uitgegeten en terug bij de kamers… Dat is wel heel vroeg, ondanks dat we morgen om 6.15 uur al moeten ontbijten. Tijd dus voor puzzeltjes, foto’s en het reisverslag!

Dag 23 Zaterdag 21 september --> Reis naar het eiland Nosy Be

Vroeg op, want we moeten ongeveer 4,5 uur hobbelen naar de boot voor Nosy Be. Als we bijna gepakt zijn, zie ik dat onze huisspin na 2 nachten toch nog écht leeft, want hij rent als een malle over de muur. Gelukkig gaan we weg!
Om 7 uur gaan we rijden en de rest van de RN6 is net zo slecht als het begin ervan. We stoppen regelmatig om van plaats in de auto te wisselen of voor een fotostop. Zo leg ik kapok, cacao, vanille, peper en Jackfruit vast op de gevoelige plaat.
Even over elven rijden we naar de haven van Ankify. We stoppen en dan is het ineens heel “rapido” allemaal. We hadden doorgekregen vooral je tas niet te laten sjouwen en dat de chauffeur voor ons naar het hotel zou bellen, zodat we op het eiland bij de boot opgehaald worden. We stappen uit en gelijk een paar man begint onze bagage uit de auto te halen. Wij roepen “non!”, maar ze gaan door en eentje laat een briefje met mijn naam zien. Oeps, dan klopt het wel, maar dit stond niet in de reisbeschrijving. Heel snel nemen we afscheid van Olivier, want onze tassen gaan de steiger al op… Ik er achteraan en we moeten gelijk het bootje in. We zitten amper of hij gaat varen.. Jemig, wat een snelheid! Het boottochtje duurt ongeveer een half uur en is nog wel lekker, maar het aankomen in het haventje is weer chaos! Als de boot met de neus naar de steiger gaat, springen er al mannetjes op om onze tassen te pakken. Wij weer “non, non!!”, maar daar gaan ze weer! Van de kapitein hadden ze ons hotel gehoord, dus ik dacht nog dat ze van het hotel waren, omdat ze dat noemden. Erg gehaaid, maar ach, ik had zelf die tas toch ook niet van dat bootje willen sjouwen. Mezelf droog aan wal krijgen, was al een uitdaging genoeg! (We zijn blij dat we terug vliegen en niet weer met de boot hoeven)
De tassen staan er, wij staan er, maar niemand van het hotel. Bellen lukt weer niet, maar dan komt uiteindelijk toch iemand ons halen. Het past allemaal net en het is nog best een stukje rijden. Maar… Het hotel is super gaaf en de kamers ook. Twee zwembaden en gelegen aan een baai. We gaan meteen lunchen en dat is niet verkeerd… We gaan het hier wel 4 dagen uithouden! 😉
Van de kamer van San en mij moest nog een twin gemaakt worden, maar dat is nog niet gedaan na de lunch. Maar het blijkt dat ze van de kamer van Nol en Annelies een twin gemaakt hebben! De man van de receptie vraagt of we niet van kamer kunnen ruilen. Daar stemmen we maar mee in. We gaan de baai bij het hotel aflopen en zijn hiermee toch een uurtje bezig. Terug de troep wisselen tussen de kamers en dan kunnen we echt gaan relaxen…
Nou ja, nog even een reisverslag plaatsen! 😉