De eerste maki's zijn gespot!

Hier het eerste bericht uit Madagascar!

Na een lange dagvlucht was het super om na een klein half jaar Nol en Annelies weer te zien.
De eerste dagen zijn we naar Andasibe gegaan. Vanuit de hoofdstad Antananarivo (Tana) dus heen en weer, want op dit moment zijn we weer in Antananarivo om morgen een binnenlandse vlucht te maken. Op de heenweg naar Andasibe hebben we een kameleonpark aangedaan en in Andasibe een mooie wandeling in een nationaal park gedaan, maar ook naar een eilandje wat te vergelijken was met de Apenheul.. beetje jammer, we hopen straks meer in de “echte” natuur te komen. Tijdens de wandeling al 4 soorten lemuren gespot, op naar meer!

Groetjes,
Mier

Ps: hieronder weer zoals gewoonlijk mijn lange verslag. Voel je niet verplicht het te lezen! De foto's staan onderop.
 

Dag 1: Vrijdag 30 augustus 2019 --> heenreis

Na een korten nacht is het zover. Ik haal Niek, onze wegbrengster op dit onchristelijke uur,  en San op en we rijden naar Schiphol. Het gaat allemaal erg voorspoedig en aangezien we niet van die shoppers zijn, hebben ruim de tijd voor twee keer thee/koffie. De tweede keer met taart erbij en dat is toch best wel stevig ontbijten.. In Parijs hebben we een korte overstap. We bedenken dat het slim is snel naar het toilet te gaan, want het is daar nog rustig. Zo gezegd, zo gedaan en bij de volgende gate kunnen we al gelijk in de rij voor onboarden. Dan ontdekt San dat ze haar jas heeft laten hangen op het toilet. Fijn dat we die zo lekker vlot genomen hebben, mogen we een lekker stukje terug! We lopen de route weer terug, maar nu in een iets hoger tempo. Ook best zoeken hoe je een route met bijv roltrappen naar beneden weer tegengesteld pakt. Gelukkig hangt San haar jas er nog en gaan we weer naar de gate. We hebben nog even lekker bewogen voor we onze zit van 10,5 uur naar Antananarivo gaan doen.

In het vliegtuig val ik steeds in slaap, maar ik heb een “fijne” buurman die me tot drie keer toe wakker laat schrikken. Ik krijg zijn pen in mijn arm, zijn elleboog in mijn zij en dan zit hij tussen zijn stoel en de mijne met de achterbuurvrouw te kletsen. Hij ruikt ook niet zo lekker… Als hij op een gegeven moment naast me zit te snurken, ben ik voor de 3-1 gegaan en heb mijn recht op een stukje armleuning ietwat minder subtiel geclaimd. Nou ja, dat gaf heel even voldoening. Ik zit de vlucht uit, geen keuze.. Tijdens het landen kijken San en ik op de vluchtinformatie en zien de hoogte afnemen en de temperatuur stijgen. Bij 1500 meter en 12 graden schrikken we en is het “ineens” zover, we staan aan de grond! (blonde Hollanders denken dat alleen landen op of onder zeeniveau liggen 😉 )

Op het vliegveld is het flink aansluiten in de rijen, onder andere voor een visum, maar de mensen zijn erg aardig aan de loketten en dat is in dit soort landen ook vaak anders. Bij de koffers is het een warboel van karretjes, maar wij glippen er wat tussendoor en gelijk al San haar tas in beeld. Een kerel helpt ons en dan niet veel later ook mijn tas. De chauffeur en gids staan netjes met een bordje op ons te wachten buiten en we worden in een mooi busje naar het hotel gereden. Het bekende beleefdheidspraatje met de gids staat dit keer in het teken van het bezoek van de paus aan Madagascar, vrijdag 6 september. De stad ziet er uitgestorven uit, maar in het hotel staan Nol en Annelies op ons te wachten. Super leuk om ze hier te zien en ze gaan mee naar onze kamer. Er liggen lieve kaartjes met Ghanese cadeautjes op ons kussen. Wij geven op onze beurt al het Hollandse voer aan de “Ghanezen”. Half twee gaat ons licht en dat van de kamer uit.

Dag 2: Zaterdag 31 augustus 2019 --> Dagje struinen door Antananarivo

Ondanks dat we gaar waren van de reis en korte nachten ervoor, zijn we voor de wekker wakker. San en ik moeten nog onze draai vinden. Tassen gaan open en dicht, spullen leggen we hier en dan weer daar. Ons soepele vakantieritme gaat vast nog komen. We hebben een heerlijk ontbijtje en we lijken een beetje “mayonaise-Hollanders”, want op tafel liggen krentenbollen, kaas en pakjes De Ruijter zoetwaar… Voordat we de briefing van Vivianne krijgen, gaan we nog even naar de kamer om het geld te regelen. We zijn 4 Dagobert Duckjes bij elkaar. Per persoon 500 euro gewisseld en wat een berg Madagaskisch geld is dat! In één klap miljonair.
De briefing van Vivianne is meer bevestiging van wat we al weten, maar ze is aardig en we krijgen nog meer zin in de komende 4 weken.
We gaan op pad in Antananarivo (voor intimi Tana) en kijken op de kaart waar we heen willen. De meeste bezienswaardigheden bevinden zich bovenaan de berg. Mooi om daar een taxi heen te nemen en dan wandelend af te dalen naar het meer. We nemen een taxi (één van de vele vooroorlogse Renaults 4 die hier rijden als taxi) en zeggen de chauffeur dat we naar “Palais de Justice” willen. We gaan rijden. De stad leeft nu aanzienlijk meer dan gisteravond laat. Overal vlaggen van de paus en de bekende Afrikaanse straatverkopen. Als we dalen zet de chauffeur de motor uit, vast om het milieu te sparen (of toch zijn brandstof?) 😉
En dan rijden we ineens langs het meer en worden we afgezet bij het Rechtsgebouw…. We beseffen dat we “Palais de Reine” hadden moeten zeggen… We besluiten om eerst maar rond het meer te gaan lopen, want we hebben nog niets gezien en dus is alles nieuw. Over het meer zien we tegen de bergen op de gebouwen die we willen zien, maar dat is best wel flink tegen de bergen aan. Misschien straks nog maar een taxi naar boven. Eenmaal om het meer lopen we over het universiteitsterrein. We mogen van de bewaking door en er staat onder andere een kapel op het terrein. Een volgende bewaker geeft aan dat we er niet mogen lopen en we vragen hem hoe we bij de weg komen. Hij neemt ons mee over een mooie binnenplaats, opent voor ons een deur en zo komen we weer netjes op een straat zonder weer eerst terug te moeten dalen naar de weg langs het meer. We gaan wat omhoog lopen, nemen een trapje, genieten van steeds meer uitzicht over de stad en dan staan we voor een giga trap… Wie A zegt, moet ook B zeggen en voor we het weten staan we weer een stuk hoger. Het blijft een beetje gokken welke straatjes te nemen om bij de gebouwen te komen die we willen zien. Dan zien we een eettentje.. Zoiets blijft een gok in “afgelegen gebied”, maar we hebben goed gegokt. Heerlijke frietjes, kipnuggets, flensjes en geflambeerde bananen. En dat allemaal voor maar 24.000 Ariary (6 euro), we zijn nog lang niet door onze miljoenen heen! We lopen door en komen we oa bij een kerk die helemaal opgepoetst wordt voor de paus. Wat moet die man toch een verkeerd beeld van de wereld hebben. Overal waar hij komt, zijn nieuwe wegen, schone pleinen en mooi geschilderde gebouwen… Naast de kerk staat ook het Mariabeeld. Met veel fantasie doet het even denken aan Cristo de Verlosser uit Rio hahaha
We lopen verder omhoog, want het kan nog hoger! Na wat andere gebouwen en wegopbrekingen komen we bij hét Palais de Reine. Hier hadden we vanmorgen dus willen starten. Helaas mag je er niet zonder gids doorheen en dus spreken we met de gids een versnelde ronde af. Hij houdt zich er prima aan en het is eigenlijk toch wel leuk. Het gebouw is in 1995 voor een groot deel afgebrand, waarschijnlijk aangestoken om een revolutie te ontketenen. Het paleis is deels weer herbouwd en de kerk ernaast in zijn geheel. Je hebt er ook goed uitzicht over de stad en de gids verteld ons waar ons hotel is en waar de paus zijn toespraak gaat houden. Voor we de taxi in stappen, pakken we nog even een terrasje met uitzicht. De taxi terug is één grote afdaling, maar we doen het dit keer wel met motor aan. Bij het hotel gaan we lekker een drankje doen en kletsen we weer lekker verder bij. En van de bar schuiven we door naar het restaurant. We nemen er een wijntje bij en  Nol doet niet mee. Kennelijk vindt San dat niet leuk en zorgt dat Nol ook mee doet, althans zijn kleding doet mee! 😉 Het eten is goed, maar het vlees van San en Annelies is met bot en vet.. Verkeerde keuze. Gelukkig maken de toetjes weer veel goed.
We moeten weer flink wennen dat het hier vroeg donker is, want we gaan voor ons gevoel om 22  uur naar de kamers, maar het is pas 20.30 uur. Morgen weer vroeg uit de veren om een dag te gaan reizen richting Andasibe, dus we gaan lekker onze foto’s en het verslag doen en alsnog bijtijds slapen.

Dag 3: 1 september 2019 --> van Antananarivo naar Andasibe

Na het ontbijt pakken we onze tassen en gaan we rijden richting Andasibe. De communicatie met de chauffeur is niet optimaal, maar we begrijpen dat Nol niet voorin kan zitten, omdat we nog iemand gaan ophalen. We rijden de berg op in Antananarivo en komen weer bij de kerk die klaargemaakt wordt voor de paus en dan wil hij stoppen voor een foto over Antananarivo. We zeggen dat we dit gister al gedaan hebben en dus rijdt hij door. We gaan weer dalen… en voor we het weten staan we weer bij het meer.. Kennelijk was dit ommetje via de berg als toeristisch item bedoeld.. zonde van de tijd. De weg Tana uit is best druk. Rond het middaguur komen we bij het kameleonpark aan. Het is nu niet het kameleonseizoen en dus doen we dit aan om in ieder geval iets van kameleons te zien. Ondanks dat ik daar wat weerstand tegen voel, valt het me ook wel weer mee. Het zijn geen kooitjes, maar een groot verblijf en we kunnen gewoon zelf door de planten heen gaan lopen en kameleons zoeken. Dit valt nog tegen hoor, want de meesten zijn natuurlijk erg groen in de groene planten. Gelukkig kregen we er handigheid in en hielp de gids ook een handje. We maken veel foto’s en die zijn best gaaf, maar ik hoop dat we ondanks dat het niet het seizoen is voor kameleons, we ze toch nog ergens “in the open” gaan zien. Na de kameleons zien we nog kikkertjes, gekko’s en mini-kameleons.

Na het kameleonpark rijden we weer door en we lunchen onderweg. We gaan allemaal voor fried rice en omeletjes in diverse varianten. Helemaal goed gaat het niet met de bestelling, maar wat we krijgen is lekker en we zitten vol genoeg. De chauffeur zoekt naar Engelse woorden als ik vraag hoe lang we nog moeten rijden tot aan de lodge. “One hour” krijgen we terug. Kennelijk kon hij niet de Engelse woorden vinden voor 30 minuten, want na een half uur zijn we er. Het zijn allemaal logdes met rieten daken, recht tegenover het groen. Ziet er leuk uit, maar erg insectgevoelig natuurlijk… dat wordt weer lekker slapen.. not!

We drinken lekker wat en net als we onze lange broeken en shirts aan willen gaan doen, wijst de ober naar de overkant. In de bomen zitten twee Fulvus makies.. We weten niet waarom, maar we hebben ze omgedoopt tot “kut makies” 😉
We eten bij het hotel, maar het is niet veel bijzonders.

Dag 4: Maandag 2 september 2019 --> Andasibe

Na het ontbijt gaan we naar het nationaal park voor een flinke wandeling. Broeken in de sokken en lange mouwen ivm bloedzuigers en ander ongedierte. We gaan met een lokale gids die het werk al 23 jaar doet, maar zichzelf niet ervaren noemt.. Even heb ik dan ook twijfels als hij voorop loopt en de chauffeur achterop en de chauffeur (Johnson) degene is die een paar nachtlemuren ziet. Ze zijn klein en donker, maar best uniek om gezien te hebben overdag. Dan horen we de indri indri gillen. Verschillende groepen die naar elkaar roepen. Het geluid kan tot 2 km afstand hoorbaar zijn, dus we mogen nog even verder zoeken, maar imposant is het geluid wel alvast.
Dan zien we een paar Diadeemlemuren, ze zijn mooi goudbruin van kleur met een witte rand (diadeem) op de kop. Waar je op de paden al bang bent voor spinnen, kruipen we voor de beste foto’s door het groen: alles voor de foto!
We zien bruine/Fulvus makies (die wij dus anders noemen, maar die naam bevestigd de gids dan weer niet hihi).
Als we bij een groepje Indri Indri’s zijn, zijn we niet alleen. Er zijn meer groepen mensen op af gekomen. Gelukkig blijven ze even en kunnen we steeds tussen de bomen en struiken een plekje vinden om ze te zien. Ze zitten best hoog en dat maakt het lastig. Maar de missie is volbracht. We komen van alle soorten nog tegen, maar ook twee uil-achtige vogels, die op de grond tussen bladeren lagen te slapen. Ondanks dat de gids ze aanwijst en ze anderhalve meter voor ons liggen, duurt heel lang voor we ze zien, vier oogjes tussen de bladeren.
Terug in het hotel lunchen we op safe met fried rice en een omelet en dat smaakt goed. Aan de overkant van het water zien we weer bruine makies, prettig uitzicht!
Dan gaan we op weg om met een bootje naar een eiland te gaan, waar ook makies zitten. De verwachtingen zijn te hoog… Het blijkt een poppenkast en de Apenheul is echter… continue worden de makies gelokt met voer en ze springen dan ook gelijk op je als je in de buurt komt. Helaas, maar we maken ons rondje af. We zien wel nog een nieuw soort, de bamboelemuur.
San is goed bezit met spotten en op de terugweg spot ze een pizzeria. Het kan nooit slechter zijn dan bij het hotel, dus lopen we daarheen. En we worden niet teleurgesteld, de pizza’s smaken heerlijk!
Als het donker is, gaan we voor de nachtwandeling langs de weg. Al lopend gaan we terug naar het hotel. Op een gegeven moment zijn we ook de weg af gegaan en de orchideetuin in. Helaas voor San kon ze de orchideeën niet bewonderen in het donker. Over de hele nachtwandeling zien we 1 lemuur, maar die zit met zijn rug naar ons toe. Verder heel veel kameleons in alle soorten en maten. De eerste is nog kleiner dan het topje van mijn pink, erg schattig, maar later zien we ook grotere.
Terug maken we ons diner af met een toetje bij de Italiaan.

Dag 5: Dinsdag 3 september 2019 --> terug naar Antananarivo

Vandaag na het ontbijt zijn we terug gaan rijden naar Antananarivo. Een rit die zonder files en stops ongeveer 5 uur duurt. Johnson zet zijn muziek weer aan in de auto, een kerkkoor… Niet onze muziek, maar inmiddels weten we dat het het koor is waar hij zelf in zingt, dus erg moeilijk om te vragen of hij iets anders op kan zetten. Prima dus om vandaag de laatste rit met deze chauffeur te hebben, hoe aardig hij ook is en hoe netjes hij ook rijdt. We stoppen rond 11 uur en we bestellen crepes.. helaas “no crepes”, dus alleen een drankje. Antananarivo in gaat ook voorspoediger dan we ons hadden kunnen wensen, dus om half 2 zijn we al in ons hotel. Een ander hotel dan een paar dagen geleden. Het is een meer zakenhotel en we vallen als toeristen dus wat op.. We gaan de stad in lopen. Eerst de supermarkt, dan het oude treinstation en dan kijken we even bij Hotel Le Glacier, wat volgens de omschrijvingen erg leuk koloniaal is om te gaan eten. We zitten eerst bij het hotel zelf en als we daar in een kantineachtige omgeving wat zitten te drinken, zien we verderop nog een keer hotel Le Glacier op een pand. Dat moet het restaurant zijn. In de omschrijving stond ook nog dat het café ernaast vooral bezocht wordt ivm “straatmadeliefjes”. Maar we zien duidelijk restaurant, dus na ons drankje lopen we er naar toe om te kijken of we er in de avond willen eten. Ik loop als eerste naar binnen en ik kijk, het publiek kijkt… oeps, dit moet het café zijn! Hahaha
We gaan een deurtje verder, trap op en ook dat spreekt ons niet aan. Dit gaat het niet worden vanavond. Maar wat dan wel? Op de kamer gaan we overleggen en googlen wat nu een echt leuk restaurant is, maar google en de reisgids spreken elkaar ook weer tegen. Keuzestress met als conclusie: we eten in het hotel! 😉
We gaan ook onze miljoenen nog even tellen, want morgen zijn we weer op het vliegveld en kunnen dan eventueel extra geld wisselen. Pinnen is haast niet mogelijk buiten de hoofdstad en wisselen kan lastig zijn of erg duur, dus vandaar dat aangeraden wordt op het vliegveld te wisselen. We worden gek van de nullen, maar na alle stapeltjes geld op bed te hebben gelegd en ons uitgavenpatroon van afgelopen dagen bekeken te hebben, weten we wat we moeten wisselen.
Het eten in het hotel is prima, maar de ruimte is wat minder gezellig, omdat het echte restaurant verbouwd wordt.