Mooie dagen op het eiland Nosy Be

Hoi allemaal,

Hier het laatste bericht van deze reis.
We zijn inmiddels weer thuis, althans.. Nol en Annelies zijn nu bijna in Ghana en reizen morgen terug naar hun huis op Ko-Sa Beach Resort. San en ik zijn wel al in ons eigen huis.
De laatste dagen zijn super geweest: een mooi afronding op het eiland Nosy Be van een zeer mooie en gevarieerde reis op Madagascar.
Tijdens deze dagen zijn we zijn nog een dagje met een boot meegegaan om te snorkelen bij Sakatia. We hebben schildpadden en mooie vissen gezien.
Eén dag zijn we opgesplitst. San en ik op zoek naar walvishaaien (en gevonden!!) met daarbij nog een bonus van zo’n 200 a 300 dolfijnen!
Nol en Annelies zijn die dag met een catamaran weggeweest en hebben óók walvishaaien en mooie vissen gezien. De laatste anderhalve dag hebben we relaxend doorgebracht in het mooie hotel.
Daarna begonnen de reisdagen en een laatste dag in Antananarivo en… het afscheid.
Het was heerlijk om deze 4 weken met zijn viertjes te beleven.
Bij deze wil ik dus San, Annelies en Nol bedanken voor hun gezelligheid en bijzondere vriendschap. Zonder jullie gezelschap was de reis nooit zo mooi geworden. Op naar Nieuw Zeeland! (Grapje! Maar wilde het nog 1 keertje proberen.. 😉)

Liefs,
Mier xxx

Dag 24 Zondag 22 september --> Boot naar Nosy Sakatia

We hebben een heerlijk ontbijt. Het is lekker, maar ook heerlijk zitten zo aan de baai. Om half 9 stappen we in een busje wat ons naar de boot brengt. Bij een hotel stoppen we en gaan we daar via dat strand naar de boot. Er gaan ook twee Fransen mee, super aardige lui. Alleen zij spreekt een beetje Engels, dus we oefenen flink met Engels/Frans en gelukkig hebben we nog de gids die af en toe vertaalt.
Het is een heel rustig boottochtje en we gaan eerst naar een “grasveld” (een stuk zee met zeewier waar schildpadden op af komen). Als we nog niet eens voor anker zijn, komt er al een schildpad boven water, super!
Ik ga vandaag voor het eerst met een easybreath snorkelmasker snorkelen. Het is even wennen, maar het bevalt me prima. En wat me ook bevalt, is dat we zeker 4 schildpadden zien. Eéntje is super groot, maar geen mooie tekening op de rug (we worden kieskeurig), maar de anderen zijn ook nog best groot en waanzinnig om ze omhoog te zien komen om lucht te gaan happen. Onze dag kan niet meer kapot.
Nol heeft meer moeite met zijn snorkel en als we een klein stukje doorgevaren zijn en weer gaan snorkelen geven we Nol en Annelies de easybreath snorkelmaskers en nemen San en ik de “gewone” snorkels. Als snel blijkt dat dat ding van Nol gewoon kapot is, maar San redt het er wel mee. We zien wat mooie vissen en koraal, maar het is nog niet erg spectaculair. Bij Nol was ook de easybreath snorkelmasker niet bevallen.
We worden afgezet bij een strandje voor een dorpsbezichtiging en we zien de sarongs al hangen. Kennelijk kan de gids gezichten lezen en stelt hij voor ons alvast naar een ander strandje te brengen. Het is een super goed plan, want het is een mooi strandje!! Het is ook alleen voor ons en er staan 6 strandstoelen klaar en als we gelijk als mallen foto’s gaan maken, worden we geroepen, we krijgen een vers mangosapje, wat een welkom!
San wil gelijk snorkelen en we zien gave visjes, maar geen camera bij… en dan ook nog een puffervis! Ik besluit om terug te zwemmen en mijn camera te halen, want hier kan ik niet tegen hihi
Nol gaat het nog een keer proberen met de easybreath snorkelmasker en nu bevalt het beter. Ze gaan volgend jaar naar Curaçao en dit biedt dus perspectieven!
Als de Fransen er ook zijn, gaan we lunchen en dat bestaat uit een zeer gevarieerd buffetje, het voelt erg decadent dat zo’n heel strandje opgetuigd is voor ons zessen. Na de lunch gaat San meteen weer snorkelen, maar naar mijn zin wat te ver en dus besluiten Annelies en ik maar vervroegd te gaan snorkelen om San gezelschap te houden. Het is echt onwijs gaaf wat we zien en ik zie een visje tussen de anemoontjes.. Geen Nemo, maar wel een hele gave en ik heb er een super gave foto van! (voor wat met mijn simpele onderwatercamera kan dan).
Met een drankje warmen we op in de zon en om half 4 varen we weer terug richting Nosy Be… Wat was dit een lekker dagje zeg!
In het hotel waar een busje op ons wacht, komt een tuinman met een kameleon op zijn hand aan. Mooi groen beestje, maar 1 pootje is gewond.. Ik denk dat ze hem niet met banaan, maar met bananenflambée gelokt hebben.. 😉 Ahh nee, was een zielig gezicht, maar die tuinman deed heel lief met hem, hij was in goede handen.
Terug in het hotel gaan we meteen naar de bar, hier moet namelijk op gedronken worden. Bij gebrek aan Amarula neem ik weer de pina colada, hij valt beter dan gisteravond, toen was ik al na eentje een beetje aangeschoten..

Dag 25 Maandag 23 september --> Walvishaai en tuimelaars!

Vandaag nog even gezamenlijk ontbijten, maar dan moeten we toch echt voor een paar uur afscheid nemen van Nol en Annelies (kunnen we vast wennen als we straks weer voor heel lang gedag moeten zeggen..). Wij gaan naar de (walvis)haaien vandaag en zij gaan een decadent dagje catamaranzeilen. Verschil moet er zijn!! 😉
We zwaaien ze nog even uit als ze niet al te decadent vertrekken in de tuk tuk!
Wij lopen het strand op, want daar moeten we de boot nemen. We zijn met een groep van 12 mensen en het is goed geregeld aan boord. Waar San en ik ook erg blij van worden is dat we metalen bidons met water krijgen ipv plastic flesjes en we worden gevraagd om ons nu al in te smeren, zodat het goed ingetrokken is voor we te water gaan en op die manier het koraal niet (te veel) beschadigen! Later geeft hij ook super goede instructies voor het snorkelen bij alle dieren. Kijken, maar afstand houden en zorgen dat de dieren geen stress krijgen, TOP!
We hoeven dit keer niet al te lang te varen voordat de 150 pk rust krijgt. We zien een grote school tonijnen springen. Tonijnen eten dezelfde visjes als de walvishaaien, dus dat is handig om het zoekgebied naar walvishaaien te bepalen. Helaas zien we geen walvishaai. Pas bij de derde school tonijn is er een walvishaai. We moeten ons klaar gaan maken voor de tewatergang… San en ik hebben mazzel. In verband met mijn rug zijn we achterin de boot gaan zitten en daardoor zitten we vooraan om van de boot te gaan. We moeten op het “platje” gaan zitten en wachten tot “Capitain Black” het sein geeft dan we kunnen (hij gooit dan de motor uit, zodat je daar niet tussen kan komen). Ik heb zoals altijd gezonde spanning. Met name nu omdat die tonijnen zo krioelen. Maar na het sein gaan we als een speer en we zien de walvishaai meteen. Als gekken gaan we snorkelen. Wat ben ik blij met het nieuwe snorkelding! Ik kan hijgen als een paard! Hahaha
We gaan terug naar de boot, even klimmen, maar met een beetje adrenaline in je lijf lukt dat wel. Niet veel later gaan we weer te water, dezelfde walvis haai. Ergens jammer, want hij was ook niet zo heel groot (5-6 meter), maar later horen we dat ze hier nooit groter zijn dan 8 meter en dat het seizoen pas in oktober begint. Vorig jaar hadden ze op 1 oktober pas de eerste gezien. Dus we moeten niet zeuren dat we een tweede keer bij dezelfde walvishaai gaan zwemmen. Het is ook wel lekker dat je nu weet dat je geen last van de tonijnen hebt en ook weet dat de walvishaai heel relaxt is en je tijd hebt om hem te volgen. Dat was in Mexico een paar jaar geleden wel anders. Bij deze tweede keer komt de walvishaai recht op ons af in de verte en buigt hij om zodra hij bij ons in de buurt is, vond ik niet zo erg.. haha
Voor we een derde keer met de walvishaai gaan zwemmen vertelt de gids nog wat feitjes.
Hij heeft namelijk zelf vorig jaar als vrijwilliger gewerkt bij Whale shark research. Ze herkennen de dieren aan het stippenpatroon aan de linkerzijde. Hij fotografeert dus altijd de linkerkant van de walvishaai. Van de populatie hier bij Madagascar is 80% man en 20% vrouw. Walvishaaien kunnen 80-110 jaar worden, maar degene die wij zagen is nog erg jong. Een aantal zijn ooit voorzien van een zender, maar van deze zenders is de verste ooit bij zuid Madagascar gesignaleerd. Maar soms kunnen walvishaaien 1000 meter diep gaan en dan gaat de zender kapot of geen bereik. Er is dus nog weinig bekend over de trekgegevens en ook onbekend waarom de walvishaaien hier relatief klein zijn. San vraagt me nieuwsgierig “ben benieuwd waar we dan de echt grote kunnen zien”. Ik antwoord met “Ik denk in Nieuw Zeeland”. Ik probeer al jaren San mee te krijgen naar Nieuw Zeeland, maar ze wil maar niet…😉.  Ook nu is ze niet om hahaha
Na de derde keer zwemmen met de walvishaai, geeft de gids ons de keuze om verder te zoeken naar meer walvishaaien of om verder de zee op te gaan en zoeken naar ander wildlife, ondanks dat dat 2 uur varen “voor niets” kan zijn. San en ik hebben “alles” gezien wat we wilden zien en laten het aan de rest. Unaniem wordt voor 2 uur varen verder de zee op gekozen. Heel lang levert het niets op, maar dan dolfijnen. We hebben ze vaker gezien en het blijft gaaf, maar als we de dolfijnen naderen is het wel heel bijzonder! Het is een groep van 200-300 tuimelaars (“Flipper”). Ze doen hun naam eer aan en springen regelmatig ver boven water en plonsen (tuimelen dus) weer in het water. Echt overal zijn dolfijnen, mega veel!! Mega gaaf!!
En dan vraagt de gids of we het water in willen, want onder water zitten er nog veel meer… Iedereen de flippers aan en snorkels op en daar gaan we weer. Bij de walvishaai krijgen we voor het tewatergaan te  horen naar welke kant we moeten. Als ik het hier vraag, zegt de gids “overal onder je!” We zien ze heel even, want ze zijn wel verlegen, maar super om onder je zoveel dolfijnen te zien, dit wilde ik super graag mee maken, wat een bonus!!!!
Eenmaal uit het water volgen we de groep dolfijnen nog (of volgen zij nu ons?) en het is super. Dan gaan we terug varen.
Eerst naar het gebied waar het zeegras zit en daar zien we weer veel hele grote zeeschildpadden. We zien er op een gegeven moment 3 bij elkaar. Als San en ik elkaar aankijken zeggen we “Zoenen?!” en we zoenen veilig met masker op! Hahaha (in onze eerste vakantie samen was dat een grap op Zanzibar toen we daar zonder kerel in de “paradijselijke zee” lagen. Bij gebrek aan die kerel zeiden we toen maar tegen elkaar “zoenen?” (en dat kwam dan weer uit de Dubbelfris-reclame)).
Op weg terug naar de boot komen we over een stuk koraal en zien we hele gave vissen, onder andere een poffervis! (nu wel vastgelegd op foto) Toen we het water in gingen zagen we twee hele grote witte platte vissen, maar geen idee wat dat waren. Heel even vindt San het raar snorkelen, maar dat klopt. Ze is haar pijpje van haar snorkel verloren. Vanaf de boot roept de gids het. Gelukkig drijft het en kunnen we nog even verder genieten van de mooie visjes. In het boekje van de gids kijken we nog en we hebben super veel gezien. Wat een heerlijk dagje.
We lunchen op een strandje op het eiland Sakatia, maar vandaag moeten we het strand delen met andere groepen, het kan niet altijd even decadent zijn 😉
Tegen 3 uur gaan we terug naar Nosy Be varen. De zee is aanzienlijk onrustiger en het zonnedekje is ingeklapt. Recht naar de overkant om 4 mensen af te zetten is nog te doen, maar dan weer naar volle zee is toch wat minder rustig. We maken flinke klappen en ik ben blij dat ik sta. San is er normaal niet erg moeilijk in, maar vindt het nu niet leuk. En ze wordt niet echt misselijk, maar is blij als we “onze” baai in varen. Tevreden lopen we over het strand terug naar ons hotel. Snel mobiel pakken en aan de “wereld” laten weten wat een super dag we hebben gehad. Tegen 7 uur komen ook Nol en Annelies terug met net zulke mooie verhalen. Super boot, leuke kapitein, veel visjes én twee walvishaaien, waarvan eentje eerst verticaal in het water. We geloven het maar, want ze kunnen ons alles wijsmaken zonder foto’s hahaha. We nemen een lekker drankje op deze geweldige dag. Hij komt best wel aan, want we zitten haast allemaal nog na te deinen van het boottochtje.

Dag 26 Dinsdag 24 september --> relaxdag op Nosy Be

Voor San is het geen relaxte nacht geweest. Toen ze vannacht naar de wc ging, was deze al bezet door een kakkerlak. In haar eentje heeft ze het gevecht moeten leveren, want zoals gewoonlijk heb ik gewoon doorgeslapen.  Hoewel, heb haar wel gehoord toen ze terug naar bed ging. Ze zegt dat ik ook netjes geantwoord heb. In de ochtend ga je toch even anders naar de wc..
Half 9 gaan we pas ontbijten. Het is uitgestorven in het hotel, iedereen is vast op toer. We kunnen lekker rustig ontbijten en dan om 10 uur installeren we ons aan het zwembad, we hebben waarschijnlijk de moeilijkste vraag voor de dag moeten beantwoorden: “Welk zwembad en welke zonnebedden..” 😉Overigens na de lunch nog verhuisd naar de zonnebedjes aan de overkant van het zwembad.. zwaar!!
San heeft op dag 1 hier een sandwich op de kaart gezien, maar die valt onder de snacks en die zijn tussen 12 en 15 uur niet te bestellen. Voor 12 uur bestelt ze dus de lunch voor 13 uur… Raar, maar waar, dit kan wel!
Na de lunch gaan San en ik even de zee in. Het water is heerlijk!! Lekker even gedobberd en toen weer verder op ons bedje bij het zwembad.
Als we aan het einde van de middag terug komen op de kamer, ontdekt San een kikker in de douche, hoe kan dit nu weer!   (ja ja, daar is mijn kikker-op-vakantie weer! En ik heb hem weer niet gezoend!) Alles zit met gaas.. Maar hij is ook zielig en ze krijgt hem gevangen en zet hem tussen de plantjes in de tuin. We hopen dat het geen boomkikker is, want dan moet hij zelf op zoek naar een boom.. 😉 Echt bizar wat wij al binnen hebben gevonden en Nol en Annelies naast ons “alleen” de muggen. We hadden die “changez!” niet moeten uitvoeren! haha
 

Dag 27 Woensdag 25 september --> Nosy Be naar Antananarivo

Wat zijn we blij dat we de vlucht verplaatst hebben. Eigenlijk zouden we 8.10 uur vliegen (dus 5 uur uit het hotel weg) en nu vliegen we tegen 18 uur en kunnen we dus tot 15 uur in het hotel blijven.
We ontbijten dus lekker weer op het terras en vandaag hebben we gezelschap van de groene hagedis. Hij is zo leuk. Annelies denkt “wat die gidsen kunnen met banaan voor de kameleons en lemuurs, kan ik met siroop voor de hagedis”. Het werkt het hij gaat lekker het lepeltje aflikken. (en blijft zitten voor de foto’s)
Gister heeft Annelies aan de tuinman van het hotel gevraagd hoe je vanilleplanten kunt kweken. Het moet via een “stekkie” en hij zegt dat hij  haar wel een “stekkie” mee zal geven. Als ze naar hem toe loopt, heeft hij het al klaar in een plastic tasje.
We gaan vandaag nog even lekker bij het zwembad liggen en nu het zwembad aan zee, dit blijkt een veel gaver en lekkerder zwembad dan het andere van gister. Ik hang lekker aan de rand, beetje zonnen, maar ook heerlijk over de baai uitkijken. Dan maar een natte bikini in de reistas.
En ik neem ook om 11 uur al een pina colada, het is vakantie: “who cares!” Nog even genieten van Nosy Be!
Om 12 uur halen we onze spullen uit de kamer en zetten we de tassen in een kamer bij de receptie, dit is een volledige kamer, dus we kunnen ook douchen, maar zover is het nog niet, we hebben nog 3 uur. We hebben voor 12 uur weer de “snack” voor 13 uur besteld.
Het is even goochelen met afrekenen, want we hebben allemaal andere bedragen lokaal geld over en San en ik moeten aan het hotel meer excursies betalen, maar het is allemaal gelukt.
We zijn als eersten op het vliegveld en moeten buiten wachten, ze zijn nog aan het schoonmaken. Ook het labelen van de reistassen gaat niet erg vlot, maar goed, we komen er wel. Ondertussen kijken we hoe er allemaal jerrycans aangeleverd worden, die kennelijk ook mee moeten met het vliegtuig. Het is Ylang ylang, voor cosmetica. We zitten eindelijk eens op rij 28 achterin het toestel. Tot nu toe zitten we steeds voorin bij de binnenlandse vluchten en de trap komt altijd achteraan, dus vrij lang wachten voor je het toestel uit kan. De vlucht verloopt weer soepel, het uitstappen… duurt weer even, want de trap komt dit keer vooraan! Hebben wij weer! Hahaha
Op zich gaat het in Tana weer lekker vlot en zijn we zelfs met een half uur rijden in het hotel. Dat is een bekend hotel (van de eerste dagen), dus inchecken en eten.

Dag 28  Donderdag 26 september --> Antananarivo

We hadden via het hotel op Nosy Be een mail gekregen van Mr Eddy. Hij komt om 8 uur het geld voor de vluchtwijziging halen. Wij om 8 uur aan het ontbijt, geen Mr Eddy.. Hij komt om half 9.
San en Nol vragen bij de receptie wat ongeveer een taxi kost naar Avenue de Independance, maar het blijkt zelfs goed aan te lopen. Ze gaan ons de weg wijzen, maar lopen te “mollen”. Gelukkig is het niet te moeilijk. De route gaat over een markt en je kan er van alles krijgen! Van de gewone groente tot kikkerbillen, levende krabben, naaimachines en typemachines. En ook bolletjes voor orchideeën en de “olifantvoet” (soort mini baobad met gele bloemen die we in Isalo zagen). Annelies en San nemen een paar bollen mee, kijken of het gaat lukken in Ghana en Nederland.
We drinken wat in Hotel Pietra en krijgen meteen de wifi code bij het drankje. Kennelijk komen de meeste toeristen daarvoor daar wat drinken.
Dan gaan we naar de Miniso, de winkel die we halverwege de reis al gezien hadden. Nol en Annelies willen voor het personeel een soort van Crocs meenemen. Ik vergeleek de zaak met Ale Hop in Spanje/Valencia, maar bij winkel 2 zie ik ook dezelfde glasafdekkers als die Suus en Nouk in Valencia hebben gekocht, grappig! (Japanners komen overal!)
We lopen via het station, waar leuke winkeltjes zitten terug naar de pizzeria die we gezien hebben. Het blijkt een fastfoodrestaurant… dat willen we niet en we nemen een taxi richting Palais de Reine op de berg, waar we op onze eerste dag op een heerlijk terras zaten met uitzicht over de stad. Nu doen we het wel slimmer om heen (bergopwaarts) een taxi te nemen. De lunch is top. We zien op Google Maps dat het een half uurtje lopen is naar het hotel, dus dat doen we. In het hotel een drankje en dan pak ik mijn laptop om de SD-kaartjes van San en Nol & Annelies te laden. Tja.. het einde van onze reis is nu echt bijna daar..
San en ik gaan nog even slapen, maar als we net wegzakken, wordt er aangeklopt, het bonnetje van de bar moet nog getekend worden.. daarna wordt het niets meer met slapen en gaan we douchen en de reistas pakken.
Na het eten weer goochelen met afrekenen en weer lukt het 😉
Het is tijd om te gaan.. Heel raar om na 4 weken afscheid van Nol en Annelies te nemen. Ze zijn pas in mei of juni weer in Nederland, dus we zien ze voorlopig niet. Al zwaaiend rijden San en ik weg, op weg naar huis, wat ook weer lekker is.
Op het vliegveld moeten we een briefje vullen. Ik kom in mijn paspoort nog oude troep tegen en in mijn ooghoek staat een vuilnisbak. Als ik klaar ben met invullen, wil ik de troep weggooien, maar zie nog net op tijd dat het mandjes van een meneer zijn! En zo had ik bijna San nagedaan die in een supermarkt haar boodschappenmandjes op een kar van een “medewerker” zet, wat een gewone klant bleek te zijn…😉
Zoals vaak op dit soort vliegvelden is het (niet) taxfree shoppen in 5 minuten gepiept en ik ga dus mijn verslag bijwerken. Ik heb gister en vandaag nog te doen, speciaal bewaard om wat te doen op het vliegveld.
 

Dag 29  Vrijdag 27 september --> Einde vakantie..

De nachtvlucht is goed verlopen. San en ik hebben beiden wel wat uurtjes geslapen. De luiken blijven echter nog vrij lang dicht en het ontbijt laat ook erg lang op zich wachten. Als San en ik een pakje Sultana delen, komen de karren met ontbijt. Hadden we eerder moeten doen!
We landen op tijd in Parijs, maar het is echt nog een flinke wandeling naar de gate voor de vlucht naar Amsterdam. Hier eindelijk weer eens leuke taxfreewinkels, maar nu geen tijd. Eenmaal in het vliegtuig duurt het en duurt het. We taxiën en dan blijven we weer staan. Heel veel andere vliegtuigen stijgen voor ons op. Raar maar waar, het gaat maar om een kwartiertje vertraging, maar nu willen we gewoon naar huis! Tijdens de vlucht hebben we wel wifi en kunnen we appen, dat is dan weer wat afleiding. Ik kijk uit het raampje en zie geen walvishaaien of Nemo’s in de Noordzee, maar wel de Maasvlakte nummer twee. Dat rijmt! 😉
We zitten achterin het vliegtuig en zoals het de hele vakantie gaat, dan moeten we het vliegtuig voorin verlaten.. Nou ja, hebben we de laatste en 7e vlucht ook weer in stijl gedaan.
Roy haalt ons op en om 3 uur zitten we in de auto. Helaas al een flinke vrijdagmiddag drukte op de snelweg.
Half 5 ben ik thuis en ik hoef alleen maar “Roos” te roepen om het ontvangstcomité van ma en Rosa op het balkon aan de overkant te krijgen.
Home Sweet Home!